Spotkanie na dworcu w Tychach zaczęło się od refleksji na temat internetowych prognoz pogodowych. A tu lało, ale bilety zakupiliśmy i na peron. Pociąg ma punktualne opóźnienie. Gdy zbliżamy się do Żywca spomiędzy chmur wyłania się momentami błękit nieba. To była prognoza Danusi.
     Przesiadka w Żywcu i już pniemy się z zawrotną prędkością do Huciska, fragmentem Galicyjskiej Kolei Transwersalnej oddanej w roku 1884. (Stąd ta jakość torowiska?.) Pociąg skrzypi jakby miał się zaraz rozpaść. Z opóźnieniem docieramy do Suchej. Dworzec zabytkowy z roku 1882 gdzie wysiadamy nie zmienia wyglądu od lat. Busikiem do Zawoi. Kierowca nie ulega pertraktacjom, aby zahaczyć o Przełęcz Przysłop. Wysiadamy więc w Zawoi Centrum i zaczynamy od.... Uzupełnienia bilansu płynów w organizmie.
Ruszamy zielonym szlakiem koło Burdeli w kierunku przełęczy Kolędówki. Na stoku Jaworówki spotykamy gospodarzy, którzy w tradycyjny sposób koszą zboże i układają je w małe snopki. Wraz z nabieraniem wysokości odsłania nam się przepiękny widok na Pasmo Babiej Góry i Policy. Coraz ładniej zaczyna się prezentować Jałowiec. Pod nogami uciekają co rusz jaszczurki żyworodne, które wygrzewają się na kamieniach. Tu i ówdzie dobiega śpiew ptaków, które to radują się tak jak my ze słonecznej pogody. Po około dwóch godzinach wędrówki docieramy na przełęcz. I tu zasłużony, acz niedługi odpoczynek. Kawa i herbata z termosów, tudzież woda z butelki lub ze źródełka, kilka pamiątkowych zdjęć i komu w drogę ...temu na żółty szlak przez Kolędówkę na Opaczne. Tu już troszkę dłuższy odpoczynek. Posilamy się, a ze Staszkiem Frontem (brat Jaśka z Przegibka) wspominamy czasy bytności na Markowych w latach osiemdziesiątych. Widok masywu Babiej umila nam smak kanapek. Pozujemy do pamiątkowego zdjęcia i wyruszamy na Jałowiec, najwyższy szczyt naszej dzisiejszej wędrówki. Idąc mocno przerzedzonym bukowym lasem zstępującym gdzieś w dolinę Stryszawki mijamy pojedynczych turystów, nielicznych spotykanych w dniu dzisiejszym na szlaku. Tempo wędrówki nie jest szalone bo i gdzie się spieszyć? Pasujemy do siebie. Wszyscy zadowoleni że nie pada, że słońce opiera się o góry.
     Jałowiec to cztery jedynki npm. Tu na szczycie witamy grupkę dzielnych turystów. Zasiadamy do ciepłego posiłku przygotowanego na kuchenkach turystycznych. Stąd po raz pierwszy widzimy nasze miejsce noclegu - Halę Kamińskiego. Posileni i z nowo naładowanymi Duracelami ruszamy w dół przez Halę Trzebuńską do Przełęczy Suchej. Nazwa hali pochodzi od zawojskiego rodu Trzebuniaków. Tu i ówdzie widać kępy kosodrzewiny- osobliwość na tym terenie. Po szałasach, które tu były nie ma ani śladu bo i owiec już tu nie wypasają. Na samej przełęczy dość mokrawo, ale da się obejść bez szwanku dla obuwia. Dochodzimy lasem do zielonego szlaku tzw. Drogi Żywczaków. Tędy wędrowano na Markowe Szczawiny zanim Zawoja otrzymała drogę z Makowa. Szlak ten później otrzymał imię Mieczysława Mączyńskiego. Przez Czerniawę Suchą idziemy w kierunku schroniska "Zygmuntówka" na Przełęczy Klekociny. I tu rozczarowanie, wejść nie można ...bo jest grupa, wcześniej trzeba zadzwonić i umówić się. Herbaty też nie ma. Trudno.
Na szczęście do Magurki i Hali Kamińskiego niedaleko. Tu rozbijamy namioty w barwach zachodzącego słońca i mile spędzamy czas przy ognisku. Przy ognisku rodzi się plan kolejnej wycieczki tym razem na Halę Krupową. Na granicy lasu napotykamy fragmenty okopów niemieckich, które nigdy nie zostały wykorzystane bo walki ominęły ten rejon. Niektórzy bohaterowie zasypiają na trawie. Zapada głęboka cisza.

Autor:Jarosław Bajerski