20.10.2004r
      W drugiej połowie XVIII w zbliżał się upadek królestwa polskiego. z pierwszym rozbiorem Polski 1772 r. Żywiecczyzna dostała się we władanie Austrii, która na zajętych terenach utworzyła tzw. Galicję. Zadłużone i podzielone na wiele części dobra Wielopolskich obejmujące Żywiecczyznę, przechodziły powoli w ręce wierzycieli. Wielki niegdyś majątek przez podziały spadkowe rozpadał się na coraz mniejsze jednostki. Doszło w końcu do tego, że nawet sziedziba rodowa-zamek, zabudowania gospodarcze, oficyny i park - podzielone zostały na części. Zamek w Żywcu popadał w ruinę, a ostatni właściciele z rodu Wielopolskich zmuszeni byli zamieszkać w oficynach.
W tym czasie na pograniczu śląsko-galicyjskim pojawili się wysłannicy Alberta - księcia Sasko-Cieszyńskiego, którzy byli zainteresowani zakupem dóbr ziemskich położonych w Galicji. Książę Sasko-Cieszyński Albert Kazimierz Wettin był synem króla polskiego Augusta III Sasa, wychowywał się na dworze saskim w otoczeniu polskich paziów i znał język polski. w wieku dojrzałym związał się z dworem wiedeńskim, ożenił się z Marią Krystyną Habsburg, córką cesarzowej Marii Teresy, z której ręką otrzymał księstwo cieszyńskie. Był dobrym administratorem swoich majątków. w okresie wojen napoleońskich otwarły się przed nim perspektywy wstąpienia na tron polski i właśnie dlatego zainteresował się nabywaniem dóbr na ziemiach polskich.
Stopniowo i sukcesywnie od 1808 r nabywał poszczególne części dawnego "państwa żywieckiego".
W lutym 1822 zmarł bezpotomnie Albert książę Sasko-Cieszyński i swoje dobra śląsko-galicyjskie przekazał, adoptowanemu wcześniej, arcyksięciu Karolowi Ludwikowi Habsburgowi. Karol Ludwig Habsburg urodził się we Florencji, był doskonałym żołnierzem i dowódcą, uchodził za zwycięzcę Napoleona pod Aspern w 1809 r. Odsunięty od funkcji wojskowych przez swojego brata Franciszka i zajął się zarządzaniem i pomnażaniem swojego majątku. Karol Ludwig Habsburg nie mieszkał jeszcze w Żywcu.
Na resztkach państwa żywieckiego gospodarował jeszcze Adam Wielopolski próbujący ratować swoją topniejącą fortunę przez budowanie zakładów przemysłowych m. in. hutę żelaza we Węgierskiej Górce.
Długi wciąż narastały, a nowo powstałe obiekty nie przynosiły spodziewanych zysków np. hutę we Węgierskiej Górce zniszczyła powódź. Sprzedaż ostatniej największej części państwa żywieckiego nastąpiła 6 listopada 1838 roku. Od 1838 - 1847 Karol Habsburg dokupywał dalsze tereny w górnym dorzeczu Soły mianowicie Sól, Szare, Nieledwię, Rycerkę Górną, Dolną i Kamesznicę. Zmarł w kwietniu 1847, a dobra przekazał synowi Albrechtowi Fryderykowi Habsburgowi.