Przysłowia związane z Niedzielą Palmową:
- Kwietnia Niedziela zimna i listopad zimny.
- Gdy w Palmową Niedzielę słońce świeci, będą pełne stodoły, beczki i sieci.
- Pogoda w Kwietnią Niedzielę wróży urodzajów wiele.
- Jeżeli Kwietnia Niedziela sucha, rok cały mokry, jeżeli mokra, rok suchy. (*)
- W Niedzielę Kwietnia dzień jasny, jest to dla lata znak krasny.
- Gdy mokro w Kwietnią Niedzielę, rok się sucho ściele.
* Palmowa Niedziela zwana też Kwietną, Wierzbną lub Różdżkową.

Wielka Środa
      W dawnych czasach na Górnym Śląsku bardzo popularne było tzw. palenie żuru (szukanie Chrystusa, szukanie Pónbóczka) i wypędzanie Judasza. Palenie żuru jest starym i bardzo oryginalnym zwyczajem spotykanym także w innych częściach Polski. z nadejściem zmroku młodzi chłopcy wybiegali na łąki i pola z zapasami starych mioteł. Miotły nasączone smołą, naftą lub żywicą podpalali i biegali po polach, aby zboże lepiej rodziło a ziarno szybciej dojrzewało. Bieganie z miotłami miało także upamiętnić scenę poszukiwania Chrystusa przez Żydów, chcących pojmać niebezpiecznego Mesjasza. Stąd nazwy szukanie Chrystusa lub szukanie Pónbóczka. Nie jednokrotnie mieszkańcy całych wsi wychodzili oglądać widowisko. Na koniec nie dopalone miotły wrzucano do wspólnego ogniska i z pieśnią na ustach wracano do domów. Wcześniej biegano z zapalonymi miotłami między zagrodami, lecz ze względu na bezpieczeństwo zostało to zakazane.
      W niektórych wsiach na skraju pól palono duże ogniska z wszelakich resztek, tj. ze śmieci wziętych z obejścia i pól, resztek słomy itp. Dopiero od tego ogniska młodzież zapalała stare miotły. Uporządkowanie obejścia i obrzędowe spalenie śmieci, resztek słomy itp. symbolizować ma zniszczenie wszelkiego zła, niedostatku i robactwa. Według wierzeń powinno to również zapewnić urodzaj.
      Nie mniej znanym na Górnym Śląsku było tak zwane palenie Judasza lub wypędzanie Judasza. Po południowych psalmach urządzali przy pomocy piszczałek duży hałas, co ma symbolizować trzęsienie ziemi podczas śmierci Chrystusa. Kościelny ubrany w czerwoną kamizelkę, udawał Judasza, którego wśród hałasu wypędzano z kościoła. z czasem kościelnego zastąpił jeden z chłopców. w okolicach Kuźni Raciborskiej w Wielką Środę, przed kościołem lub na polu, palono Judasza (kukłę) a prochy z niej rozsypywano po polach na urodzaj.
      Na Śląsku Cieszyńskim a szczególnie w Beskidzie Śląskim do dziś żywy jest zwyczaj palenie Judasza, lecz odbywa się to w Wielką Sobotę. Przed kościołami pali się stosy a każdy stara się zabrać do domy kawałek węgielka z ognia, aby okadzić konie i zapewnić im zdrowie. w Istebnej, Koniakowie i Jaworzynie na placu kościelnym palono kukłę Judasza, której resztki zabrane do domów miały chronić zagrody przed piorunami.
      Jeden z przesądów głosił, że wieczorem w Wielką Środę, w czasie dojenia, nie powinno paść światło krowom na czoło, gdyż zmądrzałyby one i nie dawały mleka. Niektóre z gospodyń na wszelki wypadek zasłaniały krowom oczy a nawet całe głowy.
      Mądrość ludowa w przysłowiu zawarta tego dnia głosiła: "We środę po kołaczach, gdy żaba zakuka, już nas zima mrozami pewnie nie oszuka".